Franciszek Lubos – weteran powstań śląskich
Udział w II powstaniu śląskim
Franciszek Lubos, urodzony w 1901 roku, był postacią głęboko zaangażowaną w walkę o polskość Górnego Śląska. Jego młodość przypadła na burzliwy okres, kiedy region ten był areną zmagań o przynależność państwową. W wieku zaledwie 18 lat, wraz ze swoim ojcem Augustynem, wstąpił w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej. To doświadczenie stało się fundamentem jego przyszłej działalności niepodległościowej. W trakcie II Powstania Śląskiego, które wybuchło w 1920 roku, Franciszek Lubos aktywnie działał na terenie Bytomia. Jego zaangażowanie w tym zrywie było wyrazem głębokiego patriotyzmu i determinacji do przyłączenia Górnego Śląska do odradzającej się Polski. Pomimo młodego wieku, wykazał się odwagą i poświęceniem, stając w obronie śląskiej ludności i jej praw do samostanowienia.
Zaangażowanie w III powstanie śląskie
Trzy lata później, w 1920 roku, Franciszek Lubos ponownie stanął do walki, tym razem w szeregach III Powstania Śląskiego. To powstanie, o największym zasięgu i znaczeniu, było kulminacją starań o przyłączenie Górnego Śląska do Polski. Lubos walczył w baonie dowodzonym przez kapitana Ziarnka, biorąc udział w kluczowych starciach tego zrywu. Jego postawa podczas tego powstania, podobnie jak w poprzednim, świadczyła o jego niezłomnym duchu i gotowości do poświęceń dla sprawy narodowej. Za swoją odwagę i zasługi w walce o niepodległość Franciszek Lubos został później uhonorowany licznymi odznaczeniami, co podkreśla jego znaczący wkład w historię Górnego Śląska.
Udział w wojnie z bolszewikami
Po zakończeniu powstań śląskich, Franciszek Lubos kontynuował swoją służbę Ojczyźnie, tym razem na froncie wojny polsko-bolszewickiej. Wziął udział w tym kluczowym konflikcie, broniąc granic młodej Rzeczypospolitej przed agresją bolszewicką. Niestety, podczas walk pod Rybczanami, Franciszek Lubos został ranny. Mimo tego osobistego poświęcenia, jego zaangażowanie w obronę kraju nie osłabło. Doświadczenie zdobyte na polach bitew, zarówno w powstaniach, jak i w wojnie z bolszewikami, ukształtowało go jako doświadczonego weterana i patriotę, którego życie było nierozerwalnie związane z losami Polski.
Działalność niepodległościowa Franciszka Lubosa
Praca w Polskim Komisariacie Plebiscytowym
Zaangażowanie Franciszka Lubosa w sprawy narodowe nie ograniczało się jedynie do walki zbrojnej. Po zakończeniu działań wojennych, aktywnie włączył się w prace Polskiego Komisariatu Plebiscytowego. Pełnił tam funkcję sekretarza sekcji personalnej, odgrywając ważną rolę w organizacji i koordynacji działań mających na celu zapewnienie przyłączenia Górnego Śląska do Polski po plebiscycie. Jego praca w komisariacie świadczy o wszechstronności jego zaangażowania i umiejętności działania na różnych polach, wspierając polską rację stanu w decydującym dla regionu momencie. Był to kolejny dowód jego oddania sprawie narodowej.
Medal Niepodległości i inne odznaczenia
Za swoje zasługi dla Ojczyzny, Franciszek Lubos został uhonorowany wieloma odznaczeniami, które świadczą o jego wyjątkowym zaangażowaniu i poświęceniu. Wśród nich znajdują się między innymi Śląski Krzyż Powstańczy, przyznawany za udział w powstaniach śląskich, oraz Krzyż Walecznych, nadawany za czyny męstwa i odwagi na polu bitwy. Ponadto, jego zasługi zostały docenione poprzez nadanie mu Krzyża Kawalerskiego i Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski, jednego z najwyższych odznaczeń państwowych. Co ważne, Franciszek Jan Lubos (działacz niepodległościowy ps. „Lubosia”) został odznaczony Medalem Niepodległości, co zostało odnotowane w Monitorze Polskim nr 64/1937. Choć baza danych wskazuje na dwie postacie o tym samym imieniu i nazwisku, obie te historie podkreślają długą i bogatą tradycję walki o niepodległość w rodzinie Lubosów.
Franciszek Lubos jako nauczyciel i urzędnik
Kierownik szkoły w Kamieńskich Młynach
Po zakończeniu swojej służby wojskowej i działalności niepodległościowej, Franciszek Lubos poświęcił się pracy pedagogicznej. Został kierownikiem katolickiej szkoły powszechnej w Kamieńskich Młynach, miejscowości położonej w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim. Jako kierownik i opiekun szkoły, miał znaczący wpływ na edukację lokalnej społeczności, kształtując młode pokolenia w duchu patriotyzmu i polskości. Jego praca w Kamieńskich Młynach była kontynuacją jego zaangażowania w sprawy społeczne i narodowe, tym razem realizowaną poprzez edukację.
Praca w Policji Państwowej
Franciszek Lubos, jako Franciszek Jan Lubos, podjął również pracę w Policji Państwowej, gdzie pełnił funkcję urzędnika. Mieszkał w tym okresie w Gdyni, rozwijając swoje życie zawodowe w strukturach państwowych odrodzonej Polski. Jego służba w Policji Państwowej była kolejnym etapem jego życia, w którym realizował swoje powołanie do służby publicznej i dbałości o porządek oraz bezpieczeństwo obywateli. Praca w policji, podobnie jak wcześniejsze działania, wpisywała się w szeroko pojętą służbę Rzeczypospolitej Polskiej.
Gdzie spoczywa Franciszek Lubos?
Grób w Gliwicach
Historia Franciszka Lubosa, urodzonego 15 września 1901 roku, a zmarłego 14 października 1982 roku, zakończyła się na Cmentarzu Parafialnym w Gliwicach Wójtowej Wsi. Spoczywa on w sektorze A1, rząd 3, pod numerem 8. Jego grób jest miejscem pamięci o weteranie powstań śląskich, wojny z bolszewikami i zasłużonym działaczu niepodległościowym, który poświęcił swoje życie służbie Ojczyźnie.
Pochówek w Siemianowicach Śląskich
Inny Franciszek Lubos, urodzony 3 stycznia 1930 roku, a zmarły 31 marca 2002 roku, spoczywa na cmentarzu parafialnym w Siemianowicach Śląskich. Jego miejsce wiecznego spoczynku znajduje się w sektorze B5, rząd 1, pod numerem 15. Chociaż baza danych wskazuje na dwie różne osoby o tym samym imieniu i nazwisku, obie te historie odzwierciedlają dziedzictwo patriotyzmu i zaangażowania w sprawy polskie, które były obecne w różnych pokoleniach rodziny Lubosów.
Dodaj komentarz